Toen in Afghanistan opnieuw een zelfmoordaanslag van de IS was verzuchtten we: Houdt het nu nooit op? Alweer een aardbeving in Haïti, de plek waar steeds de klappen vallen. Het steeds maar weer fout gaan van dingen doet me denken aan de repeterende breuk. Je weet wel: zo’n staartdeling die niet op nul uitkomt.

Vroeger op school vond ik ze wel leuk, de staartdelingen. En op de lagere school kwamen ze altijd uit, als je het goed deed. Daar zorgde de onderwijzer wel voor. We deden niet aan repeterende breuken. Dat de geschiedenis zich herhaalt was een besef dat pas later indaalde.

We hebben ons voor een week in een hutje verschanst. Geen water, geen WC. Vakantie is echt een tijd om gekke dingen te doen. Onze trekkershut staat op camping de Sikkenberg in Onstwedde. We  assisteren onze dochter een weekje. Ze heeft samen met haar man een gezinshuis en dat is niet luieren. Zeker nu ze er een week alleen voor staat. Gelukkig is er veel compensatie. We worden omringd door veel groen en door veel aardige mensen. Al die vakantiegangers vormen samen een kleine gemeenschap. Er is zorg voor lichaam en ziel. Je kunt je hier laven aan rust, de natuur en aan het woord van God.

Simone Biles. Tom Dumoulin. Kiki Bertens. Naomi Osaka. Vier sporters die tot de top van hun sport behoren. Vier sporters die het afgelopen jaar hebben aangegeven dat ze het niet meer aankunnen. De druk om te presteren. De verwachtingen van mensen: supporters maar vooral media. 

Als u dit leest, zijn de Olympische Spelen al lang weer voorbij. Een paar hoogtepunten worden misschien onthouden, maar de meeste medailles zijn door de toeschouwers al snel weer vergeten. Wat overblijft zijn wat mooie filmpjes voor de sportoverzichten aan het einde van het jaar.

Ik. Eigenlijk kan dat helemaal niet, een commentaar beginnen met het woordje ik. Wat blijft er dan over van de objectiviteit? Maar ik laat het toch nog maar even staan.

De laatste weken worden we regelmatig geconfronteerd met berichten vanuit Canada. Het land waar ik altijd een speciaal gevoel bij heb, omdat ik er een paar jaar heb gewoond.

De Maple Leaf-bomen op ons erf herinneren me er voortdurend aan. Voor mijn omgeving zijn het natuurlijk gewone esdoorns, maar voor mij hebben ze toch iets speciaals.