Mag je in de kerk gebruik maken van de sociale wetenschap om mensen te bereiken met het evangelie? Sommige mensen zullen geneigd zijn om deze vraag direct met een rigoureus ‘nee’ te beantwoorden. Nadenken over hoe iemand het makkelijkst tot geloof komt klinkt immers naar ‘niet echt’ en ‘vals’ en dat strookt bepaald niet met de boodschap die we over willen brengen.
Begrijpelijk Nederlands is nog niet zo eenvoudig. Zo lees ik in de krant (ND 7 mei 2012). Het blijkt dat nogal wat organisaties momenteel hun stukken (algemene voorwaarden, reglementen, etc.) aan het omzetten zijn zodat ze goed leesbaar zijn. Op het internet heb ik in de afgelopen jaren al talloze malen ‘ja’ aangeklikt op de vraag of ik akkoord ga met de algemene voorwaarden zonder die voorwaarden ooit een blik waardig te keuren. En als ik al de moeite nam om de inhoud te raadplegen dan verloor ik onmiddellijk mijn belangstelling omdat ik eerst een serie definities me moest eigen maken. Wegklikken. Zal wel goed zitten. ‘Ja, akkoord’ aanklikken en verder gaan. Een goed initiatief dus: vertaling(!) van bijkans onverteerbaar Nederlands naar Nederlands in hapklare brokken.
Een paar weken geleden hebben we een nieuwe audio-video-installatie gekocht. Zo’n mooie platte met alles er op en aan. De vorige, die we al een twintig jaar hadden, gaf steeds meer problemen. Dat was nog zo’n mooie toren met allemaal losse onderdelen. Zo konden we al geen cassettebandjes meer afspelen, het CD-gedeelte leverde krassen af op de cd’s en de muziek sloeg wel eens over, kortom de aardigheid van het apparaat was er af. Dus toen maar een nieuwe gekocht. Ook nog goedkoper dan die we twintig jaar geleden gekocht hadden. Het eerste dat we deden was een cd van een Urker mannenkoor opzetten: geen krassend geluid maar mooie volle klanken van psalm 42. Genieten. Helder te verstaan. Het tweede lied was voor mij althans onbekend. Het klonk wel mooi vol uit die nieuwe boxen, maar verstaan . . . . . Ik moest de tekst er bij pakken om te kunnen horen wat ze zongen.
Tijdens de laatste vergadering van de particuliere synode van het Noorden kwam een rapport van het deputaatschap kerk en Israël aan de orde. Dat rapport maakt melding van een persbericht dat vorig jaar is uitgebracht. Deputaten verklaarden via dat bericht dat zij zich schaarden achter een brief van de Protestantse Kerk in Nederland aan de fractievoorzitters van de partijen in de Tweede Kamer. Deze brief zei dat het moderamen van de generale synode van de Protestantse Kerk in Nederland onaangenaam getroffen was over het initiatief wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren betreffende het verbod op ritueel slachten zonder voorafgaande bedwelming. Onze deputaten deelden het standpunt dat verwoord was in die brief. Een dergelijk verbod zou onze joodse landgenoten in het hart van hun geloof en bestaan treffen. Joden met een orthodoxe levenswijze zouden ernstig worden belemmerd in hun religie. Er zou een ernstige inbreuk worden gepleegd op de godsdienstvrijheid. Met dit persbericht hebben onze deputaten indirect invloed willen uitoefenen op politici. Ze vonden dat zij hun afkeuring over het voorgestelde wetsontwerp kenbaar moesten maken.
Het leven moet leuk zijn. Het geloof moet fijn zijn. De samenkomst vrolijk. Letterlijk krijg je het verzoek: ‘Dominee, wilt u niet te veel over zonde preken, maar vooral over de liefde en genade van God. Daarom hebben we dit tekstgedeelte gekozen en deze liederen.’ En dan volgen een tekst en liederen die lichtvoetig de liefde Gods en Zijn genade uitjubelen. Versta me goed, ik wil niet anders dan vanuit zo’n tekst en lied de liefde en genade Gods uitjubelen en u en jou er zo mee overstromen, dat het mijzelf welhaast een wonder is dat u en jij na zo’n preek van mij niet ontroerd op de knieën gaat en zich bekeert.
