In de eerste week van de generale synode, van 12 - 15 november, zijn veel onderwerpen behandeld. Vorige week hebt u onder andere kunnen lezen over de bespreking van het rapport van deputaten kerk en Israël, over hoe vragen rondom eenheid gereformeerde belijders moeten worden behandeld, en over het pastoraat onder varenden.

Ook hebben we gesproken over de tweede kerkdienst. Er zijn nu acht gemeenten waar alleen ‘s ochtends een eredienst wordt gehouden. In classicaal verband is hier veel met betrokken gemeenten over gesproken. De betrokken kerkenraden hebben geconstateerd dat het bezoek aan de tweede dienst dermate is teruggelopen dat tweede dienst niet meer wordt gehouden. De synode vindt als uitgangspunt dat er vastgehouden moet worden aan twee diensten per zondag. Besloten wordt dat de classis zich in geval dat een kerkenraad besluit geen tweede eredienst meer te beleggen, nagaat of de kerkenraad al het nodige heeft gedaan om het belang van de tweede eredienst binnen de gemeente duidelijk te maken.

Sinds april 2004 werkt ze in Zuid-Afrika: Hetty Bloem (54). God gaf het in haar hart om als verpleegkundige te gaan werken in een kindertehuis in Kriel. Al gauw werd Hetty erdoor geraakt dat veel mensen in de zwarte townships getroffen zijn door de ziekte aids, een sluipmoordenaar die onder de plaatselijke bevolking dagelijks vele slachtoffers eist.

In 2005 werd de Stichting Indlu Yethemba (Huis van Hoop) door Hetty opgericht. Een aidszorgcentrum en thuiszorgorganisatie waar 24 uur per dag zorg kan worden geboden aan mensen die geen hoop meer hebben. Samen met haar man Tjeerd Zuidema en een team van vrijwilligers is het Hetty’s wens en doel ‘om de zieken de liefdevolle verzorging te geven waar ze recht op hebben. Een arm om te troosten en een luisterend oor bieden in Jezus Naam!’ Hetty Bloem is uitgezonden als diaconaal missionair werker verbonden aan de CGK-Leeuwarden.

Hermeneutiek

Sola scriptura. Alleen de Schrift. We baseren de boodschap alleen op de Bijbel. Dat is een goed gereformeerd uitgangspunt. Hoe is het te verklaren dat niet elke gereformeerde theoloog met ‘alleen de Schrift’ tot dezelfde uitleg komt van bepaalde Bijbelgedeelten? De ene uitlegger kan zeggen: ‘het staat toch in de Bijbel?’ Maar de andere uitlegger kan die woorden met hetzelfde recht uitspreken.

Alleen de Schrift. Laat ik maar eens een steen (steentje) in de vijver werpen. Waarop is het uitgangspunt ‘de Schrift alleen’ gebaseerd? Op de Schrift zou je in eerste instantie denken. Maar wie heeft die Schrift dan vastgesteld? De oude kerk van de eerste eeuwen van onze jaartelling. Je kunt de Rooms-katholieke kerk dan ook niet ongelijk geven dat ‘de Schrift’ er niet zou zijn zonder de traditie! We geloven dat de Geest van God ons de Schrift heeft aangereikt maar de Schrift viel niet letterlijk uit de hemel. Hij kwam door de handen van mensen tot stand en in de weg van traditie kwam het tot onze Bijbel. De Heilige Geest is niet buiten de traditie omgegaan. Wie de geldigheid van de Bijbel uitspreekt, spreekt onmiddellijk de geldigheid van de uitspraak van de vroege kerk uit.

Het bundeltje gebeden van Karl Barth dat door uitgeverij KokBoekencentrum aan ons wordt gepresenteerd, maakt het mogelijk om op een diepe manier kennis te maken met de theoloog Karl Barth die zich ’s zondags geroepen wist het Woord van God te verkondigen aan de gemeente. Dat preken, zo beschrijft Barth het zelf in het voorwoord dat hij aan dit bundeltje vooraf laat gaan, kon pas echt plaatsvinden als het voorafgegaan werd door gebeden. Barth vertelt dat hij pas aan het uitwerken van zijn preek kon beginnen als hij – na een grondige bestudering van de Bijbeltekst – eerst de gebeden had geformuleerd. Dat laat iets zien van Barth’s houding ten opzichte van de Schriften: dat was er een van diepe eerbied voor het spreken van God zoals dat in die Schriften tot ons komt. Al lezend en bladerend in het boekje zijn er steeds weer zinnen die treffen, en die stil maken. Ik noem een paar woorden uit gebed nummer 32: ‘Heer, onze God, wij treden … voor U met de vraag uit ons hart ons in U op te nemen, ons dus geen rust te gunnen, totdat wij het aannemen om in U tot rust te komen.’