Enkele weken geleden moest ik in Dronten een Lagerhuisdebat leiden. Studenten van de christelijke studentenverenigingen hadden het debat georganiseerd. Het thema van de avond was: waarde van christenen of christelijke waarden?

De stellingen deze avond waren zodanig geformuleerd dat niet-christelijke studenten werden uitgenodigd om mee te praten en dat christelijke studenten de gelegenheid hadden om een christelijk geluid te laten horen.

Onlangs riep de voorzitter van de Gereformeerde Bond, ds. A. J. Mensink, op tot een psalmenreveil. Daarmee voerde hij een pleidooi voor een herwaardering van de psalmen. Zijn pleidooi past bij de traditie van de bond. Daarin werden vrijwel uitsluitend de psalmen in de berijming van 1773 gezongen.

Maar de vanzelfsprekendheid van het gebruik van psalmen onder hervormd-gereformeerden is voorbij. Al langer is dat het geval in het hervormd-gereformeerde kring- en jeugdwerk. Het werkt nu ook door in de kerkdiensten. Daartegenover stelt ds. Mensink dat het zingen van de psalmen prioriteit moet houden. Hij vraagt daartoe een 'oprechte inspanning' van kerkenraden, gemeenteleden en voorgangers.

Het gaat niet goed in onze maatschappij. Veel politici rennen als dwazen rond van de ene microfoon naar de andere om daar vervolgens te reageren op de ene of de andere hype. Het is duidelijk dat er weinig van die politici zijn die nog iets van een ‘totaalplaatje’ of visie hebben. Er zijn wel veel Kamervragen… Op de achtergrond draait nog wat sociaaldemocratie, christendemocratie of liberalisme mee. Maar de structuur die deze politieke overtuigingen boden bieden ze onder de druk van nieuwe en andere tijden in het geheel niet meer. We zijn het spoor bijster in een snel veranderde wereld. Een wereld waar alles met alles lijkt samen te hangen en ondertussen de samenhang ontbreekt.

In ons dagelijks leven hebben we te maken met onzekerheden. Zal mijn nieuwe baan lukken? Gaat mijn kind het schooljaar halen? Heb ik genoeg geld om alles te betalen? Worden we langzamerhand niet vergiftigd door de insecticiden? Stijgt het zeeniveau? Komt terrorisme straks steeds meer voor?  Loop ik kans op een enge ziekte? En vult u maar aan. We weten het vaak niet. En we houden daar niet van, van onduidelijkheid. Het enige dat zeker is, is dat er veel onzeker is. En daar hebben we het mee te doen. Maar doen we het daarmee? Of schieten we, privé en collectief, in de controle? Uit onderzoek blijkt dat we  daardoor niet per definitie effectiever handelen. Juist niet. We zijn dan als de bestuurder van de auto die denkt dat hij beter per auto kan reizen dan per vliegtuig, ondanks alle tegenbewijs. In een auto heb je tenminste het stuur zelf in handen, in een vliegtuig moet je je toevertrouwen aan een piloot.