In ons dagelijks leven hebben we te maken met onzekerheden. Zal mijn nieuwe baan lukken? Gaat mijn kind het schooljaar halen? Heb ik genoeg geld om alles te betalen? Worden we langzamerhand niet vergiftigd door de insecticiden? Stijgt het zeeniveau? Komt terrorisme straks steeds meer voor?  Loop ik kans op een enge ziekte? En vult u maar aan. We weten het vaak niet. En we houden daar niet van, van onduidelijkheid. Het enige dat zeker is, is dat er veel onzeker is. En daar hebben we het mee te doen. Maar doen we het daarmee? Of schieten we, privé en collectief, in de controle? Uit onderzoek blijkt dat we  daardoor niet per definitie effectiever handelen. Juist niet. We zijn dan als de bestuurder van de auto die denkt dat hij beter per auto kan reizen dan per vliegtuig, ondanks alle tegenbewijs. In een auto heb je tenminste het stuur zelf in handen, in een vliegtuig moet je je toevertrouwen aan een piloot.

Ik preekte elders. De eerste die ik,  leunend tegen de kerk,  tegenkwam was Sjoerd. Warrige lange haardos en baard  en een gezicht door de drank en het leven getekend. ‘Mag ik ook aan het Avondmaal? Ik ben al twee jaar van de drank af en ik heb mijn briefje ingeleverd.’ Ik gaf hem een hand en zei: ‘Jij bent een zondaar en ik ben een zondaar. Het Avondmaal is voor zondaren.’ Het speelde nog even in de kerkenraadskamer of Sjoerd als gast wel aan mocht gaan. Ja… een briefje had hij wel ingeleverd, maar dat was niet het briefje dat kerkordelijk was voorgeschreven. Zo zou Sjoerd, die al zo vaak tussen wal en schip was beland, ook nu weer tussen wal en schip belanden. ‘Wat zou Jezus doen?’zei ik. Kijk, zo’n vraag geeft een andere kijk en ruimte. Sjoerd mocht aan en ging aan. Hij zag er uit als een zondaar en ging als een zondaar. Van de anderen, die er aan de buitenkant perfect uitzagen en wel het juiste briefje hadden kunnen overhandigen, wil ik hopen dat ze aangingen als Sjoerd. Als zondaar. Niet perfect.

Hij komt er weer aan, dit najaar. Ik bedoel de generale synode van onze kerken. Eén keer in de drie jaar wordt deze gehouden en dit najaar is het weer zover. Via de particuliere synodes zijn de afgevaardigden weer gekozen. Uit elke particuliere synode zijn één diaken, zes ouderlingen en zes predikanten gekozen om onze kerken te dienen. Met name schrijf ik hier 'dienen' want soms kan het idee boven komen drijven dat men er naar toe gaat om te heersen.

Zondag 26 mei is de zondag voor de vervolgde kerk. Open Doors vraagt al jaren aandacht voor de vervolgde christenen wereldwijd. Wereldwijd worden honderd miljoen mensen vervolgd omdat ze christen zijn. Wij mogen in een vrij land voor hen bidden, maar we mogen óók door hen bemoedigd worden.