Hoe belangrijk en opzienbarend is een leven? Die vraag bleef hangen nadat ik de bestseller Stoner van John Williams had gelezen. Een boek dat qua populariteit laat op gang is gekomen. Het dateert van 1965. Menig recensent en niet-recensent heeft aan dit boek al lovende woorden gewijd. En inderdaad, het is een indrukwekkend boek. Zoals ik ergens las: ‘Stoner is een onwaarschijnlijk mooi geschreven roman over het weinig opzienbarende leven van een weinig opzienbarende man’.
Onlangs ontving ik een e-mail van een bezinningskring met een uitnodiging voor een bijeenkomst. Daarin stond dat onze kerken zich in een crisis bevinden. De kring vreest afkalving en een mogelijke opdeling van onze kerken.
Ze belegt op verzoek van ds. J. Brons een 'openbare bijeenkomst' waarbij alle kerkenraden, predikanten en emeritipredikanten uit het Noorden zijn uitgenodigd. De emerituspredikant van Urk-Maranatha heeft namelijk een conceptbrochure geschreven. Dit concept zal hij tijdens de bijeenkomst, die eind mei in Damwâld wordt gehouden, toelichten. Zo wil hij daaraan bredere bekendheid geven. Hij hoopt dat velen ermee zullen instemmen.
'Wy Friezen knibbelje allinne foar God' (wij Friezen kielen alleen voor God). Deze woorden sprak volgens overlevering, Gemme van Burmania in 1555. Hij vertegenwoordigde Friesland bij de inhuldiging van Filips II als koning over de Nederlanden. Bij die gelegenheid weigerde hij te knielen voor de nieuwe koning, wat in die tijd wel gebruikelijk was. Maar volgens dezelfde overlevering sprak hij wel de eed van trouw uit aan Filips II. Mijn hoofdmeester van de lagere school kon daar aan de hand van een geschiedenisplaat adembenemend over vertellen. Het staat allemaal nog helder op mijn netvlies.
Ze hebben er weer gestaan. Dranghekken om het koninklijk gezelschap te beschermen. Als ik dit schrijf moet de inhuldiging nog plaatsvinden. Zal het goed gaan allemaal? We weten natuurlijk allang dat dranghekken niet volstaan. Apeldoorn staat in ons collectieve geheugen gegrift. Maar het is in elk geval iets. Het helpt iets mee om het kwaad op afstand te houden. Op afstand, het biedt geen oplossing voor het kwaad zelf.
Gebrek aan vertrouwen. Dat is er mis in ons land. Het heeft grote gevolgen en kost handen vol geld. De laatste weken horen we dagelijks over de paardenvleesaffaire. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit eist dat vijftigmiljoen kilo – dat is 50.000 ton – rundvlees wordt teruggehaald, want ze kan de veiligheid van dat vlees niet meer garanderen. Ook al werden maar bij twee partijen een te hoge dosering medicijnen aangetroffen, toch moet alles worden teruggehaald door producenten en leveranciers. Zo niet een onmogelijke, dan toch een heel kostbare operatie. Al die duizenden tonnen moeten vernietigd worden. Daar komt bij dat verscherpte controle vlees voor de consument duurder maakt. En waarom? Het vertrouwen is weg. Het spreekwoord zegt: Vertrouwen gaat te paard en komt te voet.
