Ik hou van Wendy van Dijk. Ze is hilarisch als Ushi, stoer als agente in Moordwijf en meelevend in Obese. Een presentatrice/actrice waar mensen graag naar kijken en kinderen een voorbeeld aan nemen. Een kijkcijferkanon. En zoals Wendy zijn er meer: Linda de Mol, Chantal Janzen, Monique Smit of Yolanthe Cabau. Bekende Nederlanders met een voorbeeldfunctie.

Grote ergernis in steeds meer populaire tv-programma’s is de toename van vloeken of bastaardvloeken. In commerciële programma’s klinkt soms om de drie zinnen een bastaardvloek. Woorden als ‘jeetje’ en ‘jezus mina’ zijn er voorbeelden van. De uitwerking daarvan moet niet onderschat worden. Slecht voorbeeldgedrag wordt helaas zeer gemakkelijk overgenomen. Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet.

Jeugdzondag ligt weer achter ons en al het kerkelijk werk is begonnen.

Zo ook de catechisaties. Ik weet van heel wat collega’s die grote moeite hebben met catechisaties en er elke week weer tegen opzien. Ook heel wat jeugdige kerkleden hebben een hekel aan ‘kattebak’ en haken vroegtijdig af.

Micha 6:8 is al geruime tijd een graag geciteerde tekst. ‘Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat de Here van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God.’ Nee, ik begin geen meditatie. Die vind je een paar pagina’s terug. Wat mij opvalt is dat er soms op het politieke wereldtoneel weinig bijval is voor het recht doen. De hele wereld heeft onomwonden de gifgasaanval in Syrië veroordeeld. Maar niemand durft er werkelijk tegen op te treden. Maar één: president Obama.

Soms dringt iets plotseling tot je door. Iets dat al lang sudderde. Een paar maanden geleden las ik in de krant over de  ramadan die aanstaande was. De heilige maand van de moslims. De ramadan is een van de vijf pilaren van de islam. Van zonsopgang tot zonsondergang wordt er een maand lang niet gegeten en niet gedronken. Ik had ook gehoord dat er mensen waren die al die dertig dagen samen kwamen om voor de moslims te bidden. En ineens dacht ik, daar wil ik aan meedoen. Waarschijnlijk kwam het doordat ik regelmatig in contact was met  verschillende moslimfamilies. Van een afstand is het niet moeilijk om af te rekenen met al die buitenlanders en in het bijzonder met de moslims. Het voelt ook bedreigend. Maar als je dichterbij komt wordt het oordelen een stuk moeilijker. Net als in dat verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Die priester en die Leviet maakten zich er makkelijk vanaf: gewoon uit de buurt blijven. Maar door de gelijkenis maakt Jezus ons duidelijk dat uit-de-buurt-blijven niet onze opdracht is.